عضو هیات علمی گروه علوم و مهندسی آب دانشگاه فردوسی مشهد: برای نجات آب نیازمند حرکتی جهادی هستیم
عضو هیات علمی گروه علوم و مهندسی آب دانشگاه فردوسی مشهد:
برای نجات آب نیازمند حرکتی جهادی هستیم
عضو هیات علمی گروه علوم و مهندسی آب دانشگاه فردوسی مشهد گفت: برای کاهش میزان مصرف آب، مدیریت مدبرانه در این بخش و همچنین نجات منابعمان، نیازمند حرکتی جهادی و اقدامی سریع و عاجل هستیم.
به گزارش روابط عمومی اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی خراسان رضوی؛ کامران داوری که در همایش ملی «مدیریت آب در شرق کشور» سخن می گفت، با اشاره به سرعت گرم شدن زمین به ویژه در ایران و مخاطرات ناشی از آن اظهار کرد: در 40 سال آینده پیش بینی می شود که تقریبا هر ده سال یک درجه گرم شدن را شاهد باشیم که اگر این اتفاق بیافتد، در ایران آب تجدیدپذیر را به تدریج از دست می دهیم و تبخیر بیشتری صورت می گیرد و این یعنی شوری آب افزایش می یابد و وضع وخیم تر می شود. اما با وجود همه این مخاطرات مشاهده می کنیم که هم اکنون برداشت های اضافی زیادی از منابع آب زیرزمینی صورت می گیرد.
وی افزود: ما به یک حرکت جهادی نیاز داریم و راه دیگری وجود ندارد جز اقدام سریع و عاجل برای کاهش میزان مصرف. سال هاست که مسئولان می خواهند اقدام عاجل صورت دهند اما به دنبال اجماع نیستند و تا زمانی که این اجماع صورت نگیرد، ما در اجرای این برنامه مدام عقب خواهیم افتاد.
داوری با طرح این سوال که چرا با وجود برنامه های تعادل بخشی در این سالها همچنان شاهد شیب کاهش میزان آبهای زیرزمینی هستیم، تصریح کرد: اطلاعاتی که امروز در این همایش درباره میزان مصرف آب و میزان کسری آب در استان های شرقی کشور مطرح شد، باید همه روزه در دست مردم قرار بگیرد و همه به اطلاعات مذکور دسترسی داشته باشند؛ این آگاهی بخشی در بهبود میزان مصرف کمک زیادی می کند.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد تاکید کرد:20 درصد کسری مخزن آب کشور مربوط به استان خراسان رضوی است و بر همین اساس، نیازمند اقدامی جدی در احیای منابع آبی هستیم، این اتفاق اول باید در استان خودمان محقق شود.
وی با اشاره به تلاش های جمعیت ناجیان آب استان در کاهش مصرف آب، افزود: با همه تلاش ها، روند اقدامات در دست انجام کند است. کشاورزان برای کاهش مصرف پا پیش گذاشته اند، 36 نهاد در سال 93 برای نوشتن رویکردهای ما در حوزه تدبیر آب کمک کردند؛ بنابراین، این اجماع در حد خوبی وجود دارد اما به نظر می رسد حمایتی که برای محقق شدن برنامه ها نیاز است؛ فراهم نبوده و در این بحث با خلاء های جدی مواجهیم.
